Vorige week vrijdag was ik in de hoedanigheid van Sanki Fotografie aanwezig bij de uitvaart van Nick. Een bijzondere uitvaart. Ik heb Nick nooit gekend, maar ik heb vroeger met zijn moeder gespeeld toen we nog op de lagere school zaten. We waren elkaar de jaren daarna uit het oog verloren. We zagen elkaar pas weer in 2013 tijdens een reünie van ons klasje destijds. Tientallen jaren hebben we dus geen inkijk in elkaars levens gehad. Mijn herinneringen aan haar bestaan daardoor voornamelijk aan toen we nog klein waren. Ik denk dan aan te veel taaitaaipopjes eten, kattenkwaad uithalen en vooral veel giechelen.
Nicks wens
Vorige week vrijdag viel er niet veel te giechelen. Mijn vroegere klasgenootje moest afscheid nemen van haar nog zo jong gestorven zoon. Nick had de ziekte van Duchenne. Hij is 28 jaar geworden.
Hij was gek van auto’s en racen en had één grote wens: zelf drag racen in een speciaal voor hem aangepaste wagen. Om die wens te laten uitkomen is hij zelf nog in 2017 een crowdfunding actie begonnen. De wagen is afgekomen, maar Nick heeft het eindresultaat niet meer kunnen zien. Hij miste nét een paar dagen. Toch had Nick al een rol voor deze auto bedacht voor het geval hij er zelf niet lang plezier aan mocht beleven: hij had bedacht dat de auto in de toekomst kon worden uitgeleend aan andere mensen met een beperking.
Nicks auto
De auto van Nick speelde een grote rol in zijn uitvaart. Hij had de wens dat de auto vooraan in de uitvaartstoet zou rijden. Mijn opdracht in het geheel was: de aankomst en het vertrek van de uitvaartstoet vastleggen. Dat heb ik gedaan en dat vond ik heel erg indrukwekkend. Het verdriet van mijn vroegere klasgenootje en haar gezin, zoveel belangstelling, zoveel opkomst, zoveel duidelijk zichtbaar werk dat aan Nicks speciale auto en aan zijn afscheid was besteed. Alles verliep zoals Nick het van te voren had gepland. Volgens de beschrijving die in een envelop met ‘Ooit’ erop geschreven op zijn bureau klaar lag.
Traan & lach
De uitvaartplechtigheid heb ik eveneens bijgewoond. Met tranen in de ogen en brokken in de keel. Mooie verhalen over het reilen en zeilen binnen het gezin van mijn vroegere klasgenootje. Hoe ze omgingen met Nicks ziekte. De getoonde foto’s maakten het allemaal nog veel duidelijker. Ja, Nick had een ziekte. Een rotziekte. Maar ze hebben er met hun viertjes alles aan gedaan om hem een zo mooi mogelijk leven te geven, waarbij obstakels en humor niet uit de weg werden gegaan. Mooi en triest, ontroerend en grappig, met een lach en een traan.
Ik heb van de familie van Nick toestemming om deze blog te plaatsen. Wil je meer weten over Nicks project, neem dan een kijkje op zijn site.
Blog van Sandra 